Bajki dla dorosłych … czyli niebieskie motyle w brzuchu

Bajki dla dorosłych … czyli niebieskie motyle w brzuchu - po dłuższym „milczeniu” na moim blogu przedstawiam klika nowych rysunków. Są to ilustracje do opowiadań, takich trochę surrealistycznych…
Prawdopodobny tytuł będzie właśnie : „Bajki dla dorosłych”.

Próbkę tych opowiadań można już przeczytać, poniżej zamieszczam linki do kilku wybranych:

Bajki - matrioszki: http://michal-erazmus.liternet.pl/tekst/bajki-matrioszki

Bajki – nierozłączki: http://michal-erazmus.liternet.pl/tekst/bajki-nierozlaczki

Bajki –haute-couture’ki http://michal-erazmus.liternet.pl/tekst/bajki-haute-coutureki

Żyrafia errata:  http://michal-erazmus.liternet.pl/tekst/zyrafia-errata

Muszę budyń zamieszać, bo mi się tęcza wylewa:  http://michal-erazmus.liternet.pl/tekst/musze-budyn-zamieszac-bo-mi-sie-tecza-wylewa

Jak to się robi w LA: http://michal-erazmus.liternet.pl/tekst/jak-to-sie-robi-w-la

Backstage mundi: http://michal-erazmus.liternet.pl/tekst/backstage-mundi

Prywatne życie superbohaterów – cz. I: http://michal-erazmus.liternet.pl/tekst/prywatne-zycie-superbohaterow-cz-i

Prywatne życie superbohaterów – cz. II: http://michal-erazmus.liternet.pl/tekst/prywatne-zycie-superbohaterow-cz-ii

Szminki, szmatki, bajki: http://michal-erazmus.liternet.pl/tekst/szminki-szmatki-bajki

Poniżej dalszy ciągrysunków:

To ci dopiero sztuka … ;-)

S.Erazmus

2011-12-25

P.S.

Myślę, że te rysunki, a przynajmniej kilka z nich są niezłym materiałem na większe prace.Poniżej, też link do innych moich rysunków związanych z pikantnymi fraszkami Sztaudyngera:
http://atosztukawlasnie.blogspot.com/2009/09/nie-tylko-piorka.html.

Kopiowanie ...

Ostatnio postanowiłem zmierzyć się z czymś wielkim i sławnym poprzez próbę skopiowania, ot takie ćwiczenie ręki. 

Z tej racji, że lubię portretować ludzi mój wybór padł na jedyne i niepowtarzalne w swoim stylu malarstwo Tamary Łempickiej.

Poniżej efekty:


 
 

  

No cóż łatwa to sztuka – kopiowanie.

S.Erazmus

2011-07-08

My Lady Greensleeves

Opowiem Wam historię ...

 Alas, my love, you do me wrong
To cast me off discourteously;
And I have loved you so long,
Delighting in your company,
(…)
Well, I pray to God on high,
That my constancy mayst see,
And that yet once before I die,
Thou wilt vouchsafe to love me.
 

Greensleeves was all my joy,
Greensleeves was my delight;
Greensleeves was my heart of gold,
 (...)
Greensleeves, farewell! Adieu!

God I pray t prosper thee;
For I am still thy lover true,
Come once again and love me…









Prawdopodobnie historia, która jest treścią pieśni Greensleevs nie jest prawdziwa, ale jest piękna….
Piękna też była sztuka Rossettiego  (Dante Gabriel) –  malarstwo i poezja…
Pełna tajemniczej ulotności i lekkości , spowita jakby mgłą…
Jego portrety kobiet rzucają urok na widza swoim blaskiem nieomal żywych oczu..
Przyciągą jakaś magia…  jakby chodziło jeszcze o coś … ech... brak mi słów.

Przy najmniej ja tak dobieram tę sztukę.
Poniżej zamieszczam link do obrazu pod takim samym tytułem jak tytuł tego artykułu.

http://en.wikipedia.org/wiki/Greensleeves
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Greensleeves-rossetti-mod.jpg
 
Zastanawiające jest dla mnie to, co jest powdem, że większość artystów (malarzy, poetów, rzeźbiarzy) uwiecznia w swoich dziełach kobiety.  Są one przedmiotem i podmiotem ich sztuki - przynajmniej tych, którym chodzi o przedstawienie piekna. Jakby każdy śnił o swojej Lady Greensleeves, jakby pragnęli, by każda uwieczniona (właściwe słowo) przez nich piękność okazała się ich Galateą...

S.Erazmus
2011-05-08

P.S.
Poniżej zamieszczam też link do najpiękniejszego wykonania (wg mnie) tej pieśni:
http://www.youtube.com/watch?v=33Ja6ZcdS8w&feature=related
 
To ci dopero sztuka ;-)

Autoportret z muzą

Kiedyś wielki Jacek Malczewski namalował swój „Autoportret z muzą” - a właściwie to nawet trzy obrazy o takim tytule (przynajmniej pamiętam trzy).

I ja również pokusiłem się o uwiecznienie siebie z muzą …

Podobnie też, zatytułowałem obrazek poniżej ;-)

Niech moja muza nigdy mnie nie opuszcza, niech nasza znajomość jest bardzo zażyła, obym zawsze miał natchnienie by tworzyć moją sztukę…

S. Erazmus

2011-02-20 

Artysta doskonały

Jakiś czas temu miałem okazję oglądać film pt. „Czarny Łabędź”. Obraz w konwencji dreszczowca, od pierwszej sceny wywołuje emocje i lekki niepokój,  zaciekawienie, co dalej… i co dalej ...

Lecz moim zdaniem  nie o fabułę tu idzie, ale o szeroko pojętą sztukę. Tutaj, główna bohaterka opowieści jako podopieczna ósmej muzy  - tancerka baletowa  - reprezentuje właśnie taki świat sztuki i artystów.

Jest świetnym dowodem, że oprócz końcowego efektu dzieła, liczy się też (a może przede wszystkim) droga dochodzenia do celu i jego przesłanie. Wszystkie emocje i uczucia, ciężka praca i przeżycia, myśli i wizje, cały ten odrealniony świat związany z tworzonym dziełem sprzyjają osiągnięciu zamierzonego efektu, potęgują wrażenia u odbiorcy i sprawiają, że dzieło jest doskonałe.

 Artystka (z pewnością mogę ją tak nazywać)  w swoim żmudnym dążeniu do doskonałości, popartemu ciężką pracą i treningiem,  tak się wczuła w powierzoną rolę, że kompletnie zatraciła poczucie rzeczywistości,  płacąc wysoką cenę za zagubienie się w onirycznym świecie jej sztuki .

Jednak jej ostatnie słowa w filmie : „That was perfect”  - czy coś takiego ;-)  - przypieczętowują definicję sztuki doskonałej i artysty doskonałego .

Do prawdy, to było niesamowite przeżycie,  przepiękne i wzruszające...

Wtedy zdałem sobie sprawę, że to jest dopiero sztuka.

S.Erazmus

2011-02-19

Wenus c.d.

Tym razem dyptyk. Wenus jako Afrodyta obdarowana złotym jabłkiem.

Taka sobie ta sztuka ;-)

S.Erazmus

2011-01-07